Mijn naam is Stef en ik kom uit Zutphen. Twee jaar geleden ben ik opgenomen geweest in een verslavingskliniek. Daar heb ik een intensieve behandeling gevolgd. Voordat ik met ontslag ging hebben we vanuit de kliniek gezocht naar begeleiding die bij mij past. We hebben samen een kennismaking gepland. Ik heb mijn verhaal verteld en kon hierbij aangegeven wat ik belangrijk vind.

In de eerste paar weken na de kennismaking, hebben we samen een begeleidingsplan opgesteld en hierin staat duidelijk vermeld welke doelen ik wil behalen en waar ik ondersteuning bij nodig heb. Er moest namelijk erg veel gebeuren na mijn ontslag uit de kliniek, mijn woning was een chaos, ik zat met veel schulden en had geen overzicht meer waar ik moest beginnen. Mijn familie wilde mij niet meer helpen, voor mijn opname heb ik veel ruzie met mijn familie gehad.

Na mijn thuiskomst heb ik vrij snel een goede bewindvoerder gevonden. Ook zijn we samen op zoek gegaan naar een geschikte werkplek. Ik heb nu een leuke baan als ervaringsdeskundige binnen verslavingszorg en kan anderen helpen met mijn eigen ervaringen.

Samen met mijn begeleider hebben we contact gezocht met mijn ouders en zus. Ik heb nu af en toe weer contact en merk dat het vertrouwen vanuit mijn ouders weer moet groeien. Ik vind het fijn dat ik deze stappen heb gezet, alleen had ik dit nooit gered. De begeleiding is de ‘stok achter de deur’. Iedere week bespreken we samen wat er moet gebeuren. Ik vind het fijn dat mijn begeleider naast mij staat en we dingen samen kunnen oppakken.